De trainingsavond van ESSV Alcedo wordt normaal gesproken afgesloten met een drankje in de bar, maar 1 keer in het jaar wordt de avond iets uitgebreider afgesloten. Dan is het tijd om de marathonrijders van de sprinters te onderscheiden, de krabbelaars van de stayers en de jongens van de mannen. Het is dan tijd voor de echte tocht der tochten, de ESSV ALcedo Kroegentocht. Een jaarlijks terugkerend fenomeen en nu al legendarisch.
De schaatsen kunnen in de tas en de schoenen klaar om te stappen. De fiets wordt warmgereden en de eerste kroeg komt langzaam in zicht. Het weer was ideaal om een fantastische tijd neer te zetten. De temperatuur wat laag, waardoor een goede rondetijd gegarandeerd was. De biervochtigheid lag nagenoeg op alle locaties perfect.
Het eerste shotje in Locus Publicus was snel genomen waarmee de eerste etappe er lekker inhakte. Ook de twee etappe werd rapido naar binnen gewerkt. Als een schaap over de Dijk is, volgenen ook de laatste twee tochtbedwingers en zij herstenden snel van hun achterstand. Op hetzelgde moment kwamen de eerste laffe borrelaars ook al naar boven drijven. Voor degene die denken dat dit wordt getolereerd op onze zware beproeving, wees bevreesd. De officiële laffe borrelaar sticker staat in de planning voor de volgende editie.
Tijdens de derde etappe werd er Pardoen gestopt voor wat kebab en zopie. Voor een aantal nieuwelingen een behoorlijke ontmaagding, maar het hoort bij de kroegentocht en iedereen liet het zich goed smaken. De bonusstempel op de stempelkaart was immers binnen. Bij de vierde etappe kwamen wij De Vrienden Van Chiel en Frank tegen. Dat levert weer een lekker drankje extra op en een extra tochtloper. Gezamelijk werd de eerste poging voor het nieuwe clublied ingezet. Voor extra informatie en ideeën verwijs ik jullie door naar onze achillespees Chiel. De lokale DJ was enigszins verbaasd over onze keuze en zangkwaliteiten. De bardame was in ieder geval wel onder de indruk van bepaalde kwaliteiten van een van de tochtlopers. Met een kusje op de stempelkaart en uitgebreidde fotoshoot probeerde ze hem te lokken, maar de tochtloper vluchtte snel naar buiten.
Er werd weer vrolijk verder gepilst naarmate het einde in zicht kwam. Bij de vijfde etappe kwam de Witte Aap uit de mouw en moesten we snel en op naar het laatste stempeltje. Met menig danspasje en een lekker drankje werd de stempelkaart afgesloten en was de finish bereikt. De echte diehards verlieten het schaatsfestijn en gingen voor wat apres ski als allerlaatste afsluiter.
Geen slecht begin voor 2015!
